Ik besef mij vaak hoe bevoorrecht ik ben ieder keer dat ik weer met mijn groepen mag starten. Soms wordt mij gevraagd hoe het mij lukt om zulke stabiele groepen en een continuïteit te houden in deze tijd waarin yoga met al haar vormen erg populair is. En ik denk dat het hem zit in de zachtheid van de yoga-vorm en in de zachtheid van mij als ondernemer. Zonder deze zachtheid, die mij flexibel maakt, en zonder inzicht en compassie voor mijn cursisten kan ik niet de veiligheid en vrijheid bieden die er nu binnen de groepen en binnen mijn onderneming heerst. Deze vriendelijke zakelijkheid heb ik ontwikkeld door binnen de grenzen van mijn eigen hart-gevoel te blijven. Als ik mij er goed bij voel, als ik blij word van de keuzes die ik maak dan is het goed. Mijn administratie is een hele ouderwetse. Mijn absentielijst is een papieren-lijst. Ik heb geen geautomatiseerd aan- en afmeldingssysteem voor de soms meer dan honderd cursisten die mijn lessen volgen en ik ken alle namen bij ieder gezicht. Yoga is verbinding, verbinding tussen lichaam en geest en verbinding met de wereld om je heen. Een online-programma past daarom niet bij mij. Ook niet toen er corona uitbrak. Want als yogadocente heb ik een eenmanszaak wat soms best wat eenzaam kan zijn. Mezelf ook nog eens isoleren van mijn cursisten past voor mij niet bij yoga. Ik begrijp dat het help-vol kan zijn voor yoga-beoefenaars die wat minder tijd hebben, maar voor mezelf als yoga-docente en als mens zou het geen toegevoegde waarde hebben. Ook niet als ik er financieel beter van zou worden. Mijn onderneming is gegroeid zonder dat dit een doel op zich was. Geld hebben we allemaal nodig om rond te komen, zeker. Maar het is nooit een drijfveer geweest, zelfs niet in tijden van krapte. Toen ik voor het eerst in jaren een verhoging in het lesgeld aankondigde merkte ik aan mezelf hoe moeilijk ik dat vond. Maar uiteindelijk voelde ook dit goed. Tijdens de corona-periode miste ik meer dan de helft van mijn omzet. Ook dat kon ik loslaten. Ik mag ontspannen in wat er nu is en als het minder wordt dan is het ook goed. Dan ontstaat er weer ruimte voor iets anders of misschien voor even niets. We zijn nooit klaar in dit leven, er is altijd weer iets nieuws te ontdekken over jezelf, de ander, het leven, de wereld, het universum. Dit doe je niet alleen door boeken te lezen, columns te schrijven, lezingen te geven en studies te volgen. Het echte leven is om je heen, je moet dit alleen wel willen en kunnen zien.
